دنیای امروز ما قطعا به پزشک و مهندس نیاز دارد اما همین دنیا، میان همه این خستگی ها، میان همه بریدن های گاه و بی گاه و سپس بلند شدن ها، میان بودن و نبودن ها و میان تمامی این چاشنی های زندگی بالاخره به هنرمندان هم احتیاج دارد.
شاعرانی که غزل هایشان گوش کنجشک های باغچه را پر کند.
نقاشانی که به روی شهر رنگ بپاشند.
عکاسانی که دنیا را از ثبت زیبایی ها پر کنند.
نویسندگانی که با نوشته هاشان مرهم دلت باشند، آن هنگام که کسی دردت را نمی فهمد و حرفت را نمیشنود، نوشته هاشان بشوند سنگ صبورِ دلی که بداند کسی یک جایی یک زمانی حرف دلشان را فهمیده است.
بدون پزشک و مهندس زندگی امروزه امکان پذیر نخواهد بود اما تحمل کردن همین زندگی بدون هنرمندان نیز غیر ممکن است.
درباره این سایت